قانون راجع به لغو گذرنامه برای مسافرت عراق و سوریه
قانون راجع به لغو گذرنامه برای مسافرت عراق و مرز سوریه - مصوب ۱۳ بهمن ماه ۱۳۳۴
ماده واحده - از تاریخ تصویب این قانون برای زائرین مشاهد متبرکه عراق و سوریه به جای گذرنامه پروانه زیارت صادر می‌گردد و این پروانه درمرکز از طرف شهربانی کل کشور و سایر نقاط از طرف شهربانی محل به اشخاص داده می‌شود و نمایندگی‌های شاهنشاهی در خارجه حق صدور آن راندارند.
تبصره ۱ - این پروانه که فقط به منظور زیارت صادر می‌شود جانشین گذرنامه برای مسافرت به کشور عراق و سوریه خواهد بود و مواد ۱ و ۶ و ۷.۲۳ و ۲۶ و ۳۷ قانون گذرنامه مصوب ۲۰ دی ماه ۱۳۱۱ شمسی در مورد این پروانه ملغی است.
تبصره ۲ - در مقابل صدور پروانه زیارت مبلغ یک صد و پنجاه ریال از تقاضاکنندگان اخذ خواهد شد که یکصد ریال آن بابت بهای پروانه و پنجاه‌ریال دیگر برای برگشت دادن ایرانیان بی‌بضاعت از کشور عراق و سوریه که به علت استطاعت مالی قادر به مراجعت نمی‌باشند اختصاص داده خواهدشد مدت اعتبار این پروانه از تاریخ صدور تا سه ماه است فقط برای یک مرتبه مسافرت به کشور عراق و سوریه معتبر می‌باشد.
تبصره ۳ - علاوه بر مبلغ مذکور تحت هیچ عنوان هیچ گونه عوارض به این پروانه تعلق نمی‌گیرد.
تبصره ۴ - در صورتی که این پروانه مفقود و یا دارنده آن بیمار و به این علت مدت سه ماه اعتبار آن در خارجه منقضی گردد مأمورین شاهنشاهی درکشور عراق و سوریه مکلفند ورقه‌ای به نام شهادت‌نامه موقت برای مراجعت صادر نمایند.
تبصره ۵ - دولت مکلف است برای زائرین حرمین شریفین مطالعات لازمه نموده و لایحه‌ای به مجلس تقدیم کند و همچنین برای اتباع عراق وسوریه که جهت زیارت یا سیاحت به کشور ایران مسافرت می‌نمایند با دولتین نامبرده مذاکره و متقابلاً تسهیلات نسبت به این قبیل افراد فراهم نماید.
تبصره ۶ - وزارتین کشور و خارجه مسئول اجرای این قانون می‌باشند و آیین‌نامه لازم را در حدود این قانون تهیه و پس از تصویب هیأت وزیران به‌موقع اجرا خواهد گذاشت. قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره‌است در جلسه سه‌شنبه سوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای‌ملی رسید.
نایب رییس مجلس شورای ملی - امان‌الله اردلان
قانون بالا در جلسه روز ۲۱ بهمن ماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده‌است.