سعدی (غزلیات)/میبرزند ز مشرق شمع فلک زبانه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | سعدی (غزلیات) (میبرزند ز مشرق شمع فلک زبانه) از سعدی |
' |
میبرزند ز مشرق، شمع فلک زبانه | ای ساقی صبوحی! دردِه مِیِ شَبانه | |
عقلم بِدُزد لَختی، چند اختیارِ دانش؟ | هوشم ببر زمانی، تا کی غم زمانه؟ | |
گر سنگ فتنه بارد، فرق منش سپر کن | ور تیر طعنه آید، جان منش نشانه | |
گر مِی به جان دهندت، بستان، که پیش دانا | ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه | |
آن کوزه بر کفم نِه کآب حیات دارد | هم طعم نار دارد، هم رنگ ناردانه | |
صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی؟ | گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه | |
دیوانگان نترسند از صُولت قیامت | بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه | |
صوفی و کنج خلوت، سعدی و طرف صحرا | صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه |