دیوان فخر شیرازی/خــدمت دوست

شحنۀ ولایت

خدمت دوست از فخر شیرازی

طوق طاعت

دیوان فخر شیرازی

اگـــر چه بمانـــدم ز فیض خـــدمت دوســـت		بجـــان او کــه دل مـن مقیـــم حضــــرت اوست
کسی که گفت به خورشید و ماه مانند است		نـدیــــده بــــود گمــــانم جـمــــال طـلعــــت دوست
ز زلف غــــالیه بارش اگـــر خبــر میـداشت		چــــو مشــــک ناب نمیگــفت آن برنــگ و ببوست
ز جویبـــار نظـــر تا بـــرفت ســـرو قــدش		مقـــــام مــردم چشـــمم مــــدام بـر لــب جـــوست
شکســـت اگـــر دل من سنگ فرقتش چه عجب		بــدل معـــاملـــۀ آن حــــدیث ســـنگ و ســـبوست
گـــداخت گـــر تنـــم از آتش غمش نه شگفت		نه سخت تر تن این خسته جان زآهن و روست
کســـی کـــه از تو دلارام دل مضـــایقه کرد		نـــه آدمیســـت حقیقــــت کــــه دیـــو آدم روست
هـــزار بار بســـوزم بــه نار و نام فــــراق		مبـــر کــه نـار نکـــوتـر ز هجـــــر یار نکوست
به مهــــر شــــاهد گیتــی مـــرو دلا از راه		کـــه این حــریف دغــل دوست روی دشمن خوست
ز طعن خصــــم نیامـــد خراش بر دل فخر		و لیــــک درد وی از دوستــان بیهـــده گــــوست

***