دیوان شمس/یک دمی خوش چو گلستان کندم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دیوان شمس (غزلیات) (یک دمی خوش چو گلستان کندم) از مولوی |
' |
| یک دمی خوش چو گلستان کندم | یک دمی همچو زمستان کندم | |
| یک دمم فاضل و استاد کند | یک دمی طفل دبستان کندم | |
| یک دمی سنگ زند بشکندم | یک دمی شاه درستان کندم | |
| یک دمم چشمه خورشید کند | یک دمی جمله شبستان کندم | |
| دامنش را بگرفتم به دو دست | تا ببینم که چه دستان کندم | |
| دردی درد خوشش را قدحم | گر چه او ساقی مستان کندم | |
| زان ستانم شکر او شب و روز | تا لقب هم شکرستان کندم |