دیوان شمس/یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی) از مولوی |
' |
یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی | نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی | |
نای برای من کند در شب و روز نالهای | چنگ برای من کند با غم و سوز زاریی | |
کی بفشاردی مرا دست غمی و غصهای | گر تو مرا به عاطفت در بر خود فشاریی | |
دیده همچو ابر من اشک روان نباردی | گر تو ز ابر مرحمت بر سر من بباریی | |
دست دراز کردمیگوش فلک گرفتمی | گر سر زلف خویش را تو به کفم سپاریی | |
از سر ماه من کله بستدمی ربودمی | گر تو شبی به لطف خود خوش سر من بخاریی | |
حق حقوق سابقت حق نیاز عاشقت | حق زروع جان من کش تو کنی بهاریی | |
حق نسیم بوی تو کان رسدم ز کوی تو | حق شعاع روی تو کو کندم نهاریی | |
تا که نثار کردهای از گل وصل بر سرم | بر کف پای کوششم خار نکرد خاریی | |
دارد از تو جزو و کل خرمیی و شادیی | وز رخ تو درخت گل خجلت و شرمساریی | |
ای لب من خموش کن سوی اصول گوش کن | تا کند او به نطق خود نادره غمگساریی |