دیوان شمس/گر نرگس خون خوارش دربند امانستی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر نرگس خون خوارش دربند امانستی) از مولوی |
' |
گر نرگس خون خوارش دربند امانستی | هم زهر شکر گشتی هم گرگ شبانستی | |
هم دور قمر یارا چون بنده بدی ما را | هم ساغر سلطانی اندر دورانستی | |
هم کوه بدان سختی چون شیره و شیرستی | هم بحر بدان تلخی آب حیوانستی | |
از طلعت مستورش بر خلق زدی نورش | هم نرگس مخمورش بر ما نگرانستی | |
با هیچ دل مست او تقصیر نکردهست او | پس چیست ز ناشکری تشنیع چنانستی | |
وصلش به میان آید از لطف و کرم لیکن | کفو کمر وصلش ای کاش میانستی | |
صورتگر بیصورت گر ز آنک عیان بودی | در مردن این صورت کس را چه زیانستی | |
راه نظر ار بودی بیرهزن پنهانی | با هر مژه و ابرو کی تیر و کمانستی | |
بربند دهان زیرا دریا خمشی خواهد | ور نی دهن ماهی پرگفت و زیانستی |