دیوان شمس/گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود) از مولوی |
' |
گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود | ور نکوبی به درشتی در هجران چه شود | |
ور به یاری و کریمی شبکی روز آری | از برای دل پرآتش یاران چه شود | |
ور دو دیده به تماشای تو روشن گردد | کوری دیده ناشسته شیطان چه شود | |
ور بگیرد ز بهاران و ز نوروز رخت | همه عالم گل و اشکوفه و ریحان چه شود | |
آب حیوان که نهفتهست و در آن تاریکیست | پر شود شهر و کهستان و بیابان چه شود | |
ور بپوشند و بیابند یکی خلعت نو | این غلامان و ضعیفان ز تو سلطان چه شود | |
ور سواره تو برانی سوی میدان آیی | تا شود گوشه هر سینه چو میدان چه شود | |
دل ما هست پریشان تن تیره شده جمع | صاف اگر جمع شود تیره پریشان چه شود | |
به ترازو کم از آنیم که مه با ما نیست | بهر ما گر برود ماه به میزان چه شود | |
چون عزیر و خر او را به دمی جان بخشید | گر خر نفس شود لایق جولان چه شود | |
بر سر کوی غمت جان مرا صومعه ایست | گر نباشد قدمش بر که لبنان چه شود | |
هین خمش باش و بیندیش از آن جان غیور | جمع شو گر نبود حرف پریشان چه شود |