دیوان شمس/گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم) از مولوی |
' |
گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم | گر تو میی من قدحم ور ترشی من کبرم | |
عبس وجها سندی کان سناه مددی | کل هوی یهویه ذاک جمیل و کرم | |
زنده نباشد دل من گر به مهش دل ندهم | عقل ندارد سر من گر ز نباتش نچرم | |
مبسمه بلبلنی عابسه زلزلنی | ما شطه شیبنی غیبته الف هرم | |
گر کژی آرم سوی او همچو کمان تیر خورم | ور هنر آرم سوی او عرضه کنم بیهنرم | |
بارحتی فکرته هیجنی قلقلنی | قمت اطوف سکرا مغتنما حول حرم | |
گر پی رایش نروم باد گسسته رگ من | ور سوی بحرش نروم باد شکسته گهرم | |
ظلت به مقتنیا مرتزقا مجتنیا | نخله خلد نبتت وسط ریاض و ارم | |
چونک شکارش نشوم خواجه یقین دان که سگم | چون پی اسپش ندوم خواجه یقین دان که خرم | |
کنت ثقیلا کسلا خففنی جذبته | نمت علی قارعه عاصفنی سیل عرم | |
گفتم بستهست دلم گفت منم قفل گشا | گفتم کشتی تو مرا گفت من از تو بترم | |
رو سخن کار مگو کز همه آزاد شدم | رو سخن خار مگو چون همه گل می سپرم |