دیوان شمس/کی باشد کاین قفص چمن گردد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (کی باشد کاین قفص چمن گردد) از مولوی |
' |
کی باشد کاین قفص چمن گردد | و اندرخور گام و کام من گردد | |
این زهر کشنده انگبین بخشد | وین خار خلنده یاسمن گردد | |
آن ماه دو هفته در کنار آید | وز غصه حسود ممتحن گردد | |
آن یوسف مصر الصلا گوید | یعقوب قرین پیرهن گردد | |
بر ما خورشید سایه اندازد | وان شمع مقیم این لگن گردد | |
آن چنگ نشاط ساز نو یابد | وین گوش حریف تن تنن گردد | |
در خرمن ماه سنبله کوبیم | چون نور سهیل در یمن گردد | |
خمهای شراب عشق برجوشد | هنگام کباب و بابزن گردد | |
سیمرغ هوای ما ز قاف آید | دام شبلی و بوالحسن گردد | |
هر ذره مثال آفتاب آید | هر قطره به موهبت عدن گردد | |
هر بره ز گرگ شیر آشامد | هر پیل انیس کرگدن گردد | |
ز انبوهی دلبران و مه رویان | هر گوشه شهر ما ختن گردد | |
هر عاشق بیمراد سرگشته | مستغرق عشق باختن گردد | |
چون قالب مرده جان نو یابد | فارغ ز لفافه و کفن گردد | |
آن عقل فضول در جنون آید | هوش از بن گوش مرتهن گردد | |
جان و دل صد هزار دیوانه | از بوسه یار خوش دهن گردد | |
آن روز که جان جمله مخموران | ساقی هزار انجمن گردد | |
وان کس که سبال میزدی بر عشق | در عشق شهیر مرد و زن گردد | |
در چاه فراق هر کی افتادهست | ره یابد و همره رسن گردد | |
باقیش مگو درون دل میدار | آن به که سخن در آن وطن گردد |