دیوان شمس/کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| ' | دیوان شمس (غزلیات) (کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد) از مولوی |
' |
| کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد | گر او بر ما نخندد پس که خندد | |
| اگر تسخر کند بر چرخ و خورشید | بود انصاف و انصاف آن پسندد | |
| دلا می‌جوش همچون موج دریا | که گر دریا بیارامد بگندد | |
| چو خورشیدی و از خود پاک گشتی | ز تو چنگ اجل جز غم نرندد | |
| شکرشیرینی گفتن رها کن | ولیکن کان قندی چون نقندد |