دیوان شمس/چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر) از مولوی |
' |
چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر | چونک ببردی دلی باز مرانش ز در | |
چشم تو چون رهزند ره زده را ره نما | زلفت اگر سر کشد عشوه هندو مخر | |
عشق بود گلستان پرورش از وی ستان | از شجره فقر شد باغ درون پرثمر | |
جمله ثمر ز آفتاب پخته و شیرین شود | خواب و خورم را ببر تا برسم نزد خور | |
طبع جهان کهنه دان عاشق او کهنه دوز | تازه و ترست عشق طالب او تازه تر | |
عشق برد جوبجو تا لب دریای هو | کهنه خران را بگو اسکی ببج کمده ور | |
هر کس یاری گزید دل سوی دلبر پرید | نحس قرین زحل شمس قرین قمر | |
دل خود از این عام نیست با کسش آرام نیست | گر تو قلندردلی نیست قلندر بشر | |
تن چو ز آب منیست آب به پستی رود | اصل دل از آتشست او نرود جز زبر | |
غیر دل و غیر تن هست تو را گوهری | بیخبری زان گهر تا نشوی بیخبر |