دیوان شمس/چه خیره مینگری در رخ من ای برنا
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چه خیره مینگری در رخ من ای برنا) از مولوی |
' |
چه خیره مینگری در رخ من ای برنا | مگر که در رخمست آیتی از آن سودا | |
مگر که بر رخ من داغ عشق میبینی | میان داغ نبشته که نحن نزلنا | |
هزار مشک همیخواهم و هزار شکم | که آب خضر لذیذست و من در استسقا | |
وفا چه میطلبی از کسی که بیدل شد | چو دل برفت برفت از پیش وفا و جفا | |
به حق این دل ویران و حسن معمورت | خوش است گنج خیالت در این خرابه ما | |
غریو و ناله جانها ز سوی بیسویی | مرا ز خواب جهانید دوش وقت دعا | |
ز ناله گویم یا از جمال ناله کنان | ز ناله گوش پرست از جمالش آن عینا | |
قرار نیست زمانی تو را برادر من | ببین که میکشدت هر طرف تقاضاها | |
مثال گویی اندر میان صد چوگان | دوانه تا سر میدان و گه ز سر تا پا | |
کجاست نیت شاه و کجاست نیت گوی | کجاست قامت یار و کجاست بانگ صلا | |
ز جوش شوق تو من همچو بحر غریدم | بگو تو ای شه دانا و گوهر دریا گویا |