دیوان شمس/چند نهان داری آن خنده را
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (چند نهان داری آن خنده را) از مولوی |
' |
چند نهان داری آن خنده را | آن مه تابنده فرخنده را | |
بنده کند روی تو صد شاه را | شاه کند خنده تو بنده را | |
خنده بیاموز گل سرخ را | جلوه کن آن دولت پاینده را | |
بسته بدانست در آسمان | تا بکشد چون تو گشاینده را | |
دیده قطار شترهای مست | منتظرانند کشاننده را | |
زلف برافشان و در آن حلقه کش | حلق دو صد حلقه رباینده را | |
روز وصالست و صنم حاضرست | هیچ مپا مدت آینده را | |
عاشق زخمست دف سخت رو | میل لبست آن نی نالنده را | |
بر رخ دف چند طپانچه بزن | دم ده آن نای سگالنده را | |
ور به طمع ناله برآرد رباب | خوش بگشا آن کف بخشنده را | |
عیب مکن گر غزل ابتر بماند | نیست وفا خاطر پرنده را |