دیوان شمس/پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم) از مولوی |
' |
پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم | دیوانه چون نگردم زنجیر چون نگیرم | |
چون باده تو خوردم من محو چون نگردم | تو چون میی من آبم تو شهد و من چو شیرم | |
بگشا دهان خود را آن قند بیعدد را | عذر ار نمیپذیری من عشوه می پذیرم | |
دانی که از چه خندم از همت بلندم | زیرا به شهر عشقت بر عاشقان امیرم | |
با عشق لایزالی از یک شکم بزادم | نوعشق می نمایم والله که سخت پیرم | |
آن چشم اگر گشایی جز خویش را نشایی | ور این نظر گشایی دانی که بینظیرم | |
اندر تنور سردان آتش زنم چو مردان | و اندر تنور گرمان من پختهتر خمیرم | |
در لطف همچو شیرم اندر گلو نگیرم | تا در غلط نیفتی گر شور چون پنیرم | |
در عشق شمس تبریز سلطان تاجدارم | چون او به تخت آید من پیش او وزیرم |