دیوان شمس/هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم) از مولوی |
' |
هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم | دغل و عشوه که دادی به دل پاک بخوردم | |
بده امشب هم از آنم نخورم عشوه من امشب | تو گر از عهد بگردی من از آن عهد نگردم | |
چو همه نور و ضیایی به دل و دیده درآیی | به دم گرم بپرسی چو شنیدی دم سردم | |
نفسی شاخ نباتم نفسی پیش تو ماتم | چه کنم چاره چه دارم به کفت مهره نردم | |
چو روی مست و پیاده قدمت را همه فرشم | چو روی راه سواره ز پی اسب تو گردم | |
مکن ای جان همه ساله تو به فردام حواله | تو مرا گول گرفتی که سلیمم سره مردم | |
خود اگر گول و سلیمم تو روا داری و شاید | که دل سنگ بسوزد چو شود واقف دردم | |
به خدا کت نگذارم کم از این نیز نباشد | که نهی چهره سرخت نفسی بر رخ زردم | |
وگر از لطف درآیی که بر این هم بفزایی | به یکی بوسه ز شادی دو جهان را بنوردم | |
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن | تو گمان داشتی ای جان که مگر رفتم و مردم |