دیوان شمس/مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد) از مولوی |
' |
مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد | زیرا به پیش دریا ماهی حقیر باشد | |
مانند بحر قلزم ماهی نیابی ای جان | در بحر قلزم حق ماهی کثیر باشد | |
بحرست همچو دایه ماهی چو شیرخواره | پیوسته طفل مسکین گریان شیر باشد | |
با این همه فراغت گر بحر را به ماهی | میلی بود به رحمت فضل کبیر باشد | |
وان ماهیی که داند کان بحر طالب اوست | پایش ز روی نخوت فوق اثیر باشد | |
آن ماهیی که دریا کار کسی نسازد | الا که رای ماهی آن را مشیر باشد | |
گویی ز بس عنایت آن ماهیست سلطان | وان بحر بینهایت او را وزیر باشد | |
گر هیچ کس ز جرات ماهیش خواند او را | هر قطرهای به قهرش مانند تیر باشد | |
تا چند رمز گویی رمزت تحیر آرد | روشنترک بیان کن تا دل بصیر باشد | |
مخدوم شمس دینست هم سید و خداوند | کز وی زمین تبریز مشک و عبیر باشد | |
گر خارهای عالم الطاف او ببینند | در نرمی و لطافت همچون حریر باشد | |
جانم مباد هرگز گر جانم از شرابش | وز مستی جمالش از خود خبیر باشد |