دیوان شمس/ما که باده ز دست یار خوریم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ما که باده ز دست یار خوریم) از مولوی |
' |
ما که باده ز دست یار خوریم | کی چو اشتر گیاه و خار خوریم | |
ایمنیم از خمار مرگ ایرا | می باقی بیخمار خوریم | |
جام مردان بیار تا کامروز | بیمحابا و مردوار خوریم | |
به دم ناشمرده زنده شویم | اندر آن دم که بیشمار خوریم | |
ساقیا پای دار تا ز کفت | می سرجوش پایدار خوریم | |
پی این شیر مست می پوییم | تا کباب از دل شکار خوریم | |
زان دیاریم کز حدث پاک است | روزی پاک از آن دیار خوریم | |
نه چو کرکس اسیر مرداریم | نه چو لک لک ز حرص مار خوریم |