دیوان شمس/عاقبت ای جان فزا نشکیفتم

از مشروطه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
' دیوان شمس (غزلیات) (عاقبت ای جان فزا نشکیفتم)
از مولوی
'


عاقبت ای جان فزا نشکیفتم خشم رفتم بی‌شما نشکیفتم
در جدایی خواستم تا خو کنم راستی گویم جدا نشکیفتم
کی شکیبد خود کهی از کهربا کاهم و از کهربا نشکیفتم
هر جفاکش طالب روز وفاست من جفاکش از وفا نشکیفتم
نرم نرمک گویدم بازآمدی گویمش ای جان ما نشکیفتم
ای دل و ای جان و چشم روشنم بی‌پناه توتیا نشکیفتم
بر سرم می زد که دیدی تو سزا ناسزایم ناسزا نشکیفتم
آزمودم مردگی و زندگی در فنا و در بقا نشکیفتم
مطربا این پرده گو بهر خدا ای خدا و ای خدا نشکیفتم