دیوان شمس/دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد) از مولوی |
' |
دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد | مگر آن مطرب جانها ز پرده در سرود آمد | |
سراندازان و جانبازان دگرباره بشوریدند | وجود اندر فنا رفت و فنا اندر وجود آمد | |
دگرباره جهان پر شد ز بانگ صور اسرافیل | امین غیب پیدا شد که جان را زاد و بود آمد | |
ببین اجزای خاکی را که جان تازه پذرفتند | همه خاکیش پاکی شد زیانها جمله سود آمد | |
ندارد رنگ آن عالم ولیک از تابه دیده | چو نور از جان رنگ آمیز این سرخ و کبود آمد | |
نصیب تن از این رنگست نصیب جان از این لذت | ازیرا ز آتش مطبخ نصیب دیگ دود آمد | |
بسوز ای دل که تا خامی نیاید بوی دل از تو | کجا دیدی که بیآتش کسی را بوی عود آمد | |
همیشه بوی با عودست نه رفت از عود و نه آمد | یکی گوید که دیر آمد یکی گوید که زود آمد | |
ز صف نگریخت شاهنشه ولی خود و زره پردهست | حجاب روی چون ماهش ز زخم خلق خود آمد |