دیوان شمس/دوش دل عربده گر با کی بود
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (دوش دل عربده گر با کی بود) از مولوی |
' |
دوش دل عربده گر با کی بود | مشت کی کردست دو چشمش کبود | |
آن دل پرخواره ز عشق شراب | هفت قدح از دگران برفزود | |
مست شد و بر سر کوی اوفتاد | دست زنان ناگه خوابش ربود | |
آن عسسی رفت قبایش ببرد | وان دگری شد کمرش را گشود | |
آمد چنگی بنوازید تار | جست ز خواب آن دل بیتار و پود | |
دید قبا رفته خمارش نماند | دید زیان کم شد سودای سود | |
دیدش ساقی که در آتش فتاد | جام گرفت و سوی او شد چو دود | |
بر غم او ریخت می دلگشا | صورت اقبال بدو رو نمود | |
بخت بقا یافت قبا گو برو | ذوق فنا دید چه جوید وجود | |
عالم ویرانه به جغدان حلال | باد دو صد شنبه از آن جهود | |
ما چو خرابیم و خراباتییم | خیز قدح پر کن و پیش آر زود | |
این قدح از لطف نیاید به چشم | جسم نداند می جان آزمود | |
زان سوی گوش آمد این طبل عید | در دلش آتش بزن افغان عود | |
بس کن و اندر تتق عشق رو | دلبر خوبست و هزاران حسود |