دیوان شمس/در وصالت چرا بیاموزم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (در وصالت چرا بیاموزم) از مولوی |
' |
در وصالت چرا بیاموزم | در فراقت چرا بیاموزم | |
یا تو با درد من بیامیزی | یا من از تو دوا بیاموزم | |
می گریزی ز من که نادانم | یا بیامیزی یا بیاموزم | |
پیش از این ناز و خشم می کردم | تا من از تو جدا بیاموزم | |
چون خدا با تو است در شب و روز | بعد از این از خدا بیاموزم | |
در فراقت سزای خود دیدم | چون بدیدم سزا بیاموزم | |
خاک پای تو را به دست آرم | تا از او کیمیا بیاموزم | |
آفتاب تو را شوم ذره | معنی والضحی بیاموزم | |
کهربای تو را شوم کاهی | جذبه کهربا بیاموزم | |
از دو عالم دو دیده بردوزم | این من از مصطفی بیاموزم | |
سر مازاغ و ماطغی را من | جز از او از کجا بیاموزم | |
در هوایش طواف سازم تا | چون فلک در هوا بیاموزم | |
بند هستی فروگشادم تا | همچو مه بیقبا بیاموزم | |
همچو ماهی زره ز خود سازم | تا به بحر آشنا بیاموزم | |
همچو دل خون خورم که تا چون دل | سیر بیدست و پا بیاموزم | |
در وفا نیست کس تمام استاد | پس وفا از وفا بیاموزم | |
ختمش این شد که خوش لقای منی | از تو خوش خوش لقا بیاموزم |