دیوان شمس/در دل من پرده‌ی نو می‌زنی

'

دیوان شمس (غزلیات) (در دل من پرده‌ی نو می‌زنی) از مولوی

'

در دل من پرده‌ی نو می‌زنی ای دل و ای دیده و ای روشنی پرده توی وز پس پرده توی هر نفسی شکل دگر می‌کنی پرده چنان زن که بهر زخمه‌ی پرده‌ی غفلت ز نظر برکنی شب منم و خلوت و قندیل جان خیره که تو آتشی یا روغنی بی‌من و تو، هر دو توی، هر دو من جان منی، آن منی، یا منی نکته‌ی چون جان شنوم من ز چنگ تنتن تنتن، که تو یعنی تنی گر تنم و گر دلم و گر روان شاد بدانم که توم می‌تنی از تو چرا تازه نباشم؟! که تو تازگی سرو و گل و سوسنی از تو چرا نور نگیرم؟! که تو تابش هر خانه و هر روزنی از تو چرا زور نیابم؟! که تو قوت هر صخره و هر آهنی