دیوان شمس/جانی که ز نور مصطفی زاد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (جانی که ز نور مصطفی زاد) از مولوی |
' |
جانی که ز نور مصطفی زاد | با او تو مگو ز داد و بیداد | |
هرگز ماهی سباحت آموخت | آزادی جست سرو آزاد | |
خاری که ز گلبن طرب رست | گلزار به روی او شود شاد | |
دورست رواقهای شادی | از آتش و آب و خاک و از باد | |
زین چار بسیط چون چلیپا | ترکیب موحدان برون باد | |
زان سو فلکیست نیک روشن | زان سو ملکیست بسته مرصاد | |
کمتر بخشش دو چشم بخشد | بینا و حکیم و تیز و استاد | |
با دیده جان چو واپس آیی | در عالم آب و گل به ارشاد | |
بینی تو و دیگران نبینند | هر سو نوری به رسم میلاد | |
در هر ابری هزار خورشید | در هر ویران بهشت آباد | |
تختی بنهی به قصر مردان | هم خیمه زنی به بام اوتاد | |
بویی ببری ز شمس تبریز | کو را است ملک مطیع و منقاد |