دیوان شمس/تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم) از مولوی |
' |
تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم | صنما چه می شتابی که بکشتی از شتابم | |
تو رئیسی و امیری دم و پند کس نگیری | صنما چه زودسیری که ز سیریت خرابم | |
چه شود اگر زمانی بدهی مرا امانی | که نه سیخ سوزد ای جان نه تبه شود کبابم | |
چه شود اگر بسازی نشتابی و نتازی | نشود دلم نمازی چو ببرد یار آبم | |
تو چه عاشق فراقی چه ملولی و چه عاقی | ز کف جز تو ساقی ندهد طرب شرابم | |
بطپد دلم که ناگه برود به حجره آن مه | چو نهان شد آفتابم به دو دیده چون سحابم | |
به کمی چو ذرههایم من اگر گشاده پایم | چه کنم وفا ندارد به طلوع آفتابم | |
عجب آسمان چه بارد که زمین مطیع نبود | تو هر آنچ پیشم آری چه کنم که برنتابم | |
تو چو من اگر بجویی به شمار خاک یابی | چو تویی اگر بجویم به چراغها نیابم | |
نفسی وجود دارم که تو را سجود آرم | که سجود توست جانا دعوات مستجابم | |
تو بگفتیم که دل را ز جهانیان فروشو | دل خود چگونه شویم چو ببرد هجرت آبم | |
صنما چو من کم آید به کمی و جان سپاری | که ز رشک دل کبابم و به اشک چون سحابم | |
به سحر تویی صبوحم به سفر تویی فتوحم | به بدل تویی بهشتم به عمل تویی ثوابم | |
تو چو بوبک ربابی به ستیزه تن زدستی | من خسته از ستیزت به نفیر چون ربابم | |
تو نه آن شکرجوابی که جواب من نیایی | مگر احمقم گرفتی که سکوت شد جوابم |