دیوان شمس/به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم) از مولوی |
' |
به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم | وگر از من طلبی جان نستیزم نستیزم | |
قدحی دارم بر کف به خدا تا تو نیایی | هله تا روز قیامت نه بنوشم نه بریزم | |
سحرم روی چو ماهت شب من زلف سیاهت | به خدا بیرخ و زلفت نه بخسبم نه بخیزم | |
ز جلال تو جلیلم ز دلال تو دلیلم | که من از نسل خلیلم که در این آتش تیزم | |
بده آن آب ز کوزه که نه عشقی است دوروزه | چو نماز است و چو روزه غم تو واجب و ملزم | |
به خدا شاخ درختی که ندارد ز تو بختی | اگرش آب دهد یم شود او کنده هیزم | |
بپر ای دل سوی بالا به پر و قوت مولا | که در آن صدر معلا چو تویی نیست ملازم | |
همگان وقت بلاها بستایند خدا را | تو شب و روز مهیا چو فلک جازم و حازم | |
صفت مفخر تبریز نگویم به تمامت | چه کنم رشک نخواهد که من آن غالیه بیزم |