دیوان شمس/ببردی دلم را بدادی به زاغان
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (ببردی دلم را بدادی به زاغان) از مولوی |
' |
ببردی دلم را بدادی به زاغان | گرفتم گروگان خیالت به تاوان | |
درآیی درآیم بگیری بگیرم | بگویی بگویم علامات مستان | |
نشاید نشاید ستم کرد با من | برای گریبان دریدن ز دامان | |
بیاور بیاور شرابی که گفتی | مگو که نگفتم مرنجان مرنجان | |
شرابی شرابی که دل جمع گردد | چو دل جمع گردد شود تن پریشان | |
نخواهم نخواهم شرابی بهایی | از آن بحر بگشا شراب فراوان | |
ز تو باده دادن ز من سجده کردن | ز من شکر کردن ز تو گوهرافشان | |
چنانم کن ای جان که شکرم نماند | وظیفه بیفزا دو چندان سه چندان | |
بجوشان بجوشان شرابی ز سینه | بهاری برآور از این برگ ریزان | |
خرابم کن ای جان که از شهر ویران | خراجی نجوید نه دیوان نه سلطان | |
خمش باش ای تن که تا جان بگوید | علی میر گردد چو بگذشت عثمان | |
خمش کردم ای جان بگو نوبت خود | تویی یوسف ما تویی خوب کنعان |