دیوان شمس/باده بده ساقیا عشوه و بادم مده
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (باده بده ساقیا عشوه و بادم مده) از مولوی |
' |
باده بده ساقیا عشوه و بادم مده | وز غم فردا و دی هیچ به یادم مده | |
باده از آن خم مه پر کن و پیشم بنه | گر نگشایم گره هیچ گشادم مده | |
چون گذرد می ز سر گویم ای خوش پسر | باده نخواهم دگر مست فتادم مده | |
چاکر خنده توام کشته زنده توام | گر نه که بنده توام باده شادم مده | |
فتنه به شهر توام کشته قهر توام | گر نه که بهر توام هیچ مرادم مده | |
صدقه از آن لعل کان بخش بر این پرزیان | ور ز برای تو جان صدقه ندادم مده | |
از سر کین درگذر بوسه ده ای لب شکر | بر سر هر خاک سر گر ننهادم مده | |
هر که دوم بار زاد عشق بدو داد داد | صد ره از صدق و داد گر بنزادم مده | |
شمس حق نیک نام شد تبریزت مقام | گر نشکستم تمام هیچ تو دادم مده |