دیوان شمس/اگر نه عاشق اویم چه میپویم به کوی او
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (اگر نه عاشق اویم چه میپویم به کوی او) از مولوی |
' |
اگر نه عاشق اویم چه میپویم به کوی او | وگر نه تشنه اویم چه میجویم به جوی او | |
بر این مجنون چه میبندم مگر بر خویش میخندم | که او زنجیر نپذیرد مگر زنجیر موی او | |
ببر عقلم ببر هوشم که چون پنبهست در گوشم | چو گوشم رست از این پنبه درآید های هوی او | |
همیگوید دل زارم که با خود عهدها دارم | نیاشامم شراب خوش مگر خون عدوی او | |
دلم را میکند پرخون سرم را پرمی و افیون | دل من شد تغار او سر من شد کدوی او | |
چه باشد ماه یا زهره چو او بگشود آن چهره | چه دارد قند یا حلوا ز شیرینی خوی او | |
مرا گوید چرا زاری ز ذوق آن شکرباری | مرا گوید چرا زردی ز لاله ستان روی او | |
مرا هر دم برانگیزی به سوی شمس تبریزی | بگو در گوش من ای دل چه میتازی به سوی او |