دیوان شمس/امروز چرخ را ز مه ما تحیریست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (امروز چرخ را ز مه ما تحیریست) از مولوی |
' |
امروز چرخ را ز مه ما تحیریست | خورشید را ز غیرت رویش تغیریست | |
صبح وجود را بجز این آفتاب نیست | بر ذره ذره وحدت حسنش مقرریست | |
اما بدان سبب که به هر شام و هر صبوح | اشکال نو نماید گویی که دیگریست | |
اشکال نو به نو چو مناقض نمایدت | اندر مناقضات خلافی مستریست | |
در تو چو جنگ باشد گویی دو لشکر است | در تو چو جنگ نبود دانی که لشکریست | |
اندر خلیل لطف بد آتش نمود آب | نمرود قهر بود بر او آب آذریست | |
گرگی نمود یوسف در چشم حاسدان | پنهان شد آنک خوب و شکرلب برادریست | |
این دست خود همیبرد از عشق روی او | وان قصد جانش کرده که بس زشت و منکریست | |
آن پرده از نمد نبود از حسد بود | زان پرده دوست را منگر زشت منظریست | |
دیویست نفس تو که حسد جزو وصف اوست | تا کل او چگونه قبیحی و مقذریست | |
آن مار زشت را تو کنون شیر میدهی | نک اژدها شود که به طبع آدمی خوریست | |
ای برق اژدهاکش از آسمان فضل | برتاب و برکشش که از او روح مضطریست | |
بی حرف شو چو دل اگرت صدر آرزوست | کز گفت این زبانت چو خواهنده بر دریست |