دیوان شمس/آن مه که هست گردون گردان و بیقرارش
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | دیوان شمس (غزلیات) (آن مه که هست گردون گردان و بیقرارش) از مولوی |
' |
آن مه که هست گردون گردان و بیقرارش | وان جان که هست این جان وین عقل مستعارش | |
هر لحظه اختیاری نو نو دهد به جانها | وین اختیارها را بشکسته اختیارش | |
من جسم و جان ندانم من این و آن ندانم | من در جهان ندانم جز چشم پرخمارش | |
آن روی همچو روزش وان رنگ دلفروزش | وان لطف توبه سوزش وان خلق چون بهارش | |
عشقش بلای توبه داده سزای توبه | آخر چه جای توبه با عشق توبه خوارش | |
چون دوست و دشمن او هستند رهزن او | ماییم و دامن او بگرفته استوارش | |
از عشق جام و دورش شاید کشید جورش | چون گوش دوست داری میبوس گوشوارش | |
من حلقههای زلفش از عشق میشمارم | ور نه کجا رسد کس در حد و در شمارش | |
لطفش همیشمارم دل با دم شمرده | جانیش بخش آخر ای کشته زار زارش |