دیوان بیدل شیرازی/ زحمت هجران

اول عشق

زحمت هجران از بیدل شیرازی

'

دیوان بیدل شیرازی

نه تاب آنکه توانم برید دل ز تو ای جان		نه طاقتی که توانم کشید زحمت هجران
ز یک طرف دهدم جان شمیم سنبل گیسو		ز یک طرف بردم دل فسون نرگس فتان
غلام آن بت کافر که می برد ز نگاهی		به غمزه نرگس مستش دل هزار مسلمان
تو خود ز ناز به سیر چمن خرامی و خلقی		ز سیر روی چو برگ گل تو واله و حیران
اگر امید وصالست قطع بادیه سهلست		بود میان من و دوست گر هزار بیابان
کسی که نوش کند شهد عشق تلخ نباشد		به راه وصل تواش نیش خارهای مغیلان
وقت آنست بیدل که از دوستی یار با دشمن		شکایت برم ز دستش به حضرت خاقان

***