دیوان بیدل شیرازی/ روی سرخ گلی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
دیدۀ اختر | روی سرخ گلی از بیدل شیرازی |
روباه بازی فلک |
دیوان بیدل شیرازی |
کای مادر ستمزدگان از فلک فغان | وی مونس شکسته دلان داد زآسمان | |
تو خوش به طوف جنت و نعش حسین | بی سر به دشت ماریه از جور کوفیان | |
عریان بر آفتاب نگر از جفای خصم | در خاک و خون تنی که ترا بود همچو جان | |
این تن تن حسین تو باشد که در مغاک | این سر سر حسین تو باشد که بر سنان | |
ما بی کسان نه ایم مگر دختران تو | آخر چرا نپرسی احوال بی کسان | |
یک ره به قتل گاه شهیدان گذر نما | بنگر زمین ماریه را رشک گلستان | |
از خون حلق تشنه لبان لاله زار دشت | وز سیل اشک خسته دلان دجله ها روان | |
هر جا که قد سرو قدی قمریی فکار | هر جا که روی سرخ گلی بلبلی نوان | |
پژمرده گلبنی که تو بودیش آبیار | افسرده گلشنی که تو بودیش باغبان | |
وز کربلا بسوی نجف این خطاب کرد | بنیاد صبر پردگیان را خراب کرد |
***