دیوان بیدل شیرازی/ به جز دوست

طلب دوست

به جز دوست از بیدل شیرازی

'

دیوان بیدل شیرازی

طبیبی لیس یدری ما دوائی		ذرونی یا اودائی و دائی
به درمان طبیبم حاجتی نیست		کفی داء الحبیب فی شفائی
بذنب الحب لو فتلوا غریما		فحّیوا واقتلونی ما عدائی
چه میپرسی ز من العقل واهب		چه میجوئی ز تن العشق جائی
همه تن جان شد و جان گشت دلدار		فقد بیت البقاء من الفتائی
برید امید از عالم به جز دوست		حبیبی انت لا تقطع رجائی
دعوتک یا مجیب کل یوم		قیوم یا سمیع اجب دعائی
همان در پرده سر بر هر سری به		فوا ویلای لو کشفوا عظائی
نگار ما خطا پوشست بیدل		فما انا عنده و ما خطائی

***