دیوان بیدل شیرازی/نقش رخسار
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مـه نو | نقش رخســـار از بیدل شیرازی |
شــب قــدر |
دیوان بیدل شیرازی |
تو مپنــــدار که مهـــر توام از دل برود | یا خیــــال رخ ماهــــت ز مقــــــابل برود | |
گفت پابست غمت ترک سر از روز نخست | کین نه بحریست کزان غرقه به ساحل برود | |
در فـــراق رخ دلـــدار دمی اشـــک مبــار | اینقـــدر صبر کن ای دیده که محمــل برود | |
چـــه زنی تیغ ستم بازوی خود ریحه مدار | اجل آید به ســـر آن لحظـــه که قاتل برود | |
شســـتم از لوح دلـــم نقش دو عالـــم لیکن | نقش رخســـار تو نقشیست که مشکل برود | |
میـــرود از بر و هر دم به قفــا مینــگرد | ســر و نشنیـــــده کسی کو متمـــایل برود | |
نیســـت با نور رخـش بزم مرا حاجت شمع | مگــــر آن لحظــه که آن ماه ز محفل برود | |
هـــرکه در سلســـلۀ زلف تو پابســـت آمد | تو مپنـــــدار که دیگر به سلاســــل برود | |
نرگــس مست تو عقل از سر هشیاران برد | کس ندیـــدم که ترا بینــــد و غافــل برود | |
بیدل این سیل که از دیدۀ گریان ریزی | ناقه مشکل که از این ورطه به منزل برود |
***