دیوان بیدل شیرازی/می کهنه
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| نقش مصوّر | می کهنه از بیدل شیرازی |
کار صید دل |
| دیوان بیدل شیرازی |
| به تو پیوستن و رستن ز جهانم هوسست | دیدن روی تو و دادن جانم هوسست | |
| دلم از صومعه و زاهد خود بین بگرفت | خدمت پیر خرابات مغانم هوسست | |
| در بهار ار چه نخوردم می گلرنگ بیار | ساقیا باده که در فصل خزانم هوسست | |
| سگ درگاه توام کوی ترا می طلبم | طایر قدسم و گلزار جنانم هوسست | |
| تلخ کامم ز جفای فلک و جور رقیب | بوسه ای زان لب شیرین و دهانم هوسست | |
| طبعم از صحبت زهاد ملولست ملول | رقص در بتکده با مغچگانم هوسست | |
| بیدل از کس مکن اندیشه به آواز بلند | گو می کهنه و محبوب جوانم هوسست |
***