دیوان بیدل شیرازی/مبتلای عشق
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
روز جوانی | مبتلای عشق از بیدل شیرازی |
صفت حسن |
دیوان بیدل شیرازی |
تنها نه مستحب من ای ماه منظری | محبوب هر دلی تو و مطلوب هر سری | |
هم قید صید جان ز کمند مسلسلی | هم دام مرغ دل ز دو زلف معنبری | |
گویم اگر بهشت گلستان روی تو | نیکو نگفته ام که از آن بس نکوتری | |
ور نسبتت به مهر دهم قرص آفتاب | با ماه عارضت نتواند برابری | |
بگشای روی تا بگشائی ملکتی | بشکن تو زلف تا شکنی قلب لشکری | |
حاجت به لشکرت نبود همچو آفتاب | بنمای رخ که پادشه هفت کشوری | |
گفتم خیال تو از سر به در کنم | رفتی و همچنان به خیال من اندری | |
گیرم که صبر پیشه کند مبتلای عشق | چون رُخت میبرد ز محیط شناوری | |
چشمت به ابرو و مژه خون دلم بریخت | جان کی برد دلی ز کمان دلاوری | |
جز روی آتشین تو آن زلف کس ندید | هرگز بنفشه گر بروید ز آذری | |
ما دل شکسته ایم چون تو دل شکسته ای | ای زلف یار بی سبب از ما چه میبری | |
بیدل چگونه وصف کنی حسن روی او | کافزون ز آفتاب و تو از ذرّه کمتری |
***