دیوان بیدل شیرازی/بـــزم هشـــیاران
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حکــایت صلــح و صفــا | بزم هشیـــاران از بیدل شیرازی |
منــع سجـــده |
دیوان بیدل شیرازی |
مرا آتش بجان زآن آتشین رخسار مست افتد | ببایــد ســوخت ناچـــارش کســی کاتش پرســت افتد | |
ســر زلفش برد دلهــای مـردم را به آسانی | اگــر زحمـت کشـد صیــاد تا صیـدی به شست افتد | |
چــو بنشیند بسی آشوب در مجلس که بنشیند | چــو بر خیـزد بسی غوغا که در اهل نشست افتد | |
بود پیــدا که برخیــزد هزاران فتنــۀ پنهـان | چو اندر بزم هشیـــاران گـــذار ترک مســـت افتد | |
شکســتم آسمــان مشـکن تو نیزم از جفا جانا | خدا را بیش ازین مپسند که در کارم شکست افتد | |
مرا شد قسمت از روز ازل این تیره روزیها | مبـــادا کــش چــو من بدبخــت از روز الســت افتد | |
دهد جمعیت خاطر مرا هم دست چون یاران | ســر زلف نگـــاری گــر چــو یارانـم بدســـت افتد | |
شکایت نیست از بالا بلندانم به لب بیدل | که گر افتد ز چشم دوست کس از بخت پست افتد |
***