خواجوی کرمانی (غزلیات)/یارش نتوان گفت که از یار بنالد
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (یارش نتوان گفت که از یار بنالد) از خواجوی کرمانی |
' |
یارش نتوان گفت که از یار بنالد | واندل نبود کز غم دلدار بنالد | |
گر بند نهد دشمن و گر پند دهد دوست | مشتاق گل آن نیست که از خار بنالد | |
چون یار بدست آیدت از غیر چه نالی | کان یار نباشد که ز اغیار بنالد | |
هر سوخته دلرا که زند لاف انا الحق | نبود سر یار ار ز سر دار بنالد | |
در وصل حرم کی رسد آنکو ز حرامی | در بادیه و وادی خونخوار بنالد | |
عیبی نبود گر ز جفای تو بنالم | بیمار هر آئینه ز تیمار بنالد | |
بر گریهی من ساغر می گرم بگرید | وز زاری من چنگ سحر زار بنالد | |
دل در سر زلفت بفغان آمد و رنجور | دوری نبود گر بشب تار بنالد | |
خواجو چو درین کار نداری سر انکار | آنرا مکن اقرار کز انکار بنالد |