خواجوی کرمانی (غزلیات)/کار ما بی قد زیبات نمی آید راست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (کار ما بی قد زیبات نمی آید راست) از خواجوی کرمانی |
' |
کار ما بی قد زیبات نمی آید راست | راستی را چه بلاییست که کارت بالاست | |
چون قد سرو خرام تو بگویم سخنی | در چمن سرو ببالای تو میماند راست | |
بخطا مشک ختن لاف زد از خوشبوئی | با سر زلف تو پیداست که اصلش ز ختاست | |
زیر هر موی چو زنجیر تو دیوانه دلیست | روی بنمای که چندین دل خلقت ز قفاست | |
با تو یکتاست هنوز این دل شوریدهی من | چون سر زلف کژت قامتم ار زانک دوتاست | |
رسم باشد که بانگشت نمایند هلال | ابرویت چون مه نوزان سبب انگشتنماست | |
نرگس جادوی مست تو بهنگام صبوح | فتنهئی بود که از خواب صبوحی برخاست | |
متحیر نه در آن شکل و شمایل شدهام | حیرتم در قلم قدرت بیچون خداست | |
بحقیقت نه مجازست بمعنی دیدن | صورتی را که درو نور حقیقت پیداست | |
نبود شرط محبت که بنالند از دوست | زانک هر درد که از دوست بود عین دواست | |
خواجو ار زانک ترا منصب لالایی نیست | زادهی طبع ترا لل لالا لالاست |