خواجوی کرمانی (غزلیات)/چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران) از خواجوی کرمانی |
' |
چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران | چو تاب طره بنمودی ببردی آب طراران | |
ترا بر اشک چون باران من گر خنده میآید | عجب نبود که در بستان بخندد غنچه از باران | |
چو فرهاد گرفتاران بگوشت میرسد هرشب | چه باشد گر رسی روزی بفریاد گرفتاران | |
طبیب ار بیندت در خواب کز رخ پرده برداری | ز شوق چشم رنجورت بمیرد پیش بیماران | |
الا ای شمع دلسوزان چراغ مجلس افروزان | بجبهت ماه مه رویان بطلعت شاه عیاران | |
بقد سرو سرافرازان برخ صبح سحر خیزان | بخط شام سیه روزان بشکر نقل میخواران | |
ز ما گر خردهئی آمد بزرگی کن و زان بگذر | که آن بهتر که بر مستان ببخشایند هشیاران | |
ز ارباب کرم لطفی و رای آن نمیباشد | که ذیل عفو میپوشند بر جرم گنه کاران | |
کسی حال شبم داند که چون من روز گرداند | تو خفته مست با شاهد چه دانی حال بیداران | |
بقول دشمن ار پیچم عنان از دوست بیدینم | که ترک دوستی کفرست در دین وفاداران | |
بگو ای پیر فرزانه که شاگردان میخانه | برون آرند خواجو را بدوش از کوی خماران |