خواجوی کرمانی (غزلیات)/من از آن لحظه که در چشم تو دیدم مستم

'

خواجوی کرمانی (غزلیات) (من از آن لحظه که در چشم تو دیدم مستم) از خواجوی کرمانی

'

من از آن لحظه که در چشم تو دیدم مستم		کارم از دست برون رفت که گیرد دستم
دیشب آندل که بزنجیر نگه نتوان داشت		بیخود آوردم و در حلقه‌ی زلفت بستم
این خیالیست که در گرد سمند تو رسم		زانکه چون خاک بزیر سم اسبت پستم
هر که با زلف گرهگیر تو پیوندی ساخت		ببریدم ز همه خلق و درو پیوستم
من نه امروز بدام تو در افتادم و بس		که گرفتار غم عشق توام تا هستم
تا برفتی نتوانم که شبی تا دم صبح		از دل و دیده درودت ز قفا نفرستم
بیش ازینم هدف تیر ملامت مکنید		که برون رفت عنان از کف و تیر از شستم
گرکنم جامه به خونابه نمازی چه عجب		که ز جان دست بخون دل ساغر شستم
باز خواجو که مرا کوفته خاطر می‌داشت		برگرفتم ز دل سوخته و وارستم