خواجوی کرمانی (غزلیات)/ما مست می لعل روان پرور یاریم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ما مست می لعل روان پرور یاریم) از خواجوی کرمانی |
' |
ما مست می لعل روان پرور یاریم | سودا زدهی زلف پریشان نگاریم | |
برلعل لبش دست نداریم ولیکن | تا سر بود از دامن او دست نداریم | |
گر بی بصران شیفتهی نقش و نگارند | ما فتنهی نوک قلم نقش نگاریم | |
با روی تو فارغ ز گلستان بهشتیم | با بوی تو مستغنی از انفاس بهاریم | |
چون نرگس مخمور تو مستان خرابیم | چون مردمک چشم تو در عین خماریم | |
از آه دل سوخته با نغمهی زیریم | وز چنگ سر زلف تو با نالهی زاریم | |
جان عاریت از لعل تو داریم و بجانت | کان لحظه که تشریف دهی جان بسپاریم | |
گر زانکه دهن باز کند پستهی خندان | پیش لب لعل تو ازو مغز برآریم | |
داریم کناری ز میان تو چو خواجو | لیکن ز میان تو بامید کناریم |