خواجوی کرمانی (غزلیات)/ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم) از خواجوی کرمانی |
' |
ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم | ما راه نشینیم ولی شاه نشانیم | |
ما صید حریم حرم کعبه قدسیم | ما راهبر بادیهی عالم جانیم | |
ما بلبل خوش نغمهی باغ ملکوتیم | ما سرو خرامندهی بستان روانیم | |
فراش عبادتکدهی راهب دیریم | سقای سر کوی خرابات مغانیم | |
گه ره بمقیمان سماوات نماییم | گاه از سرمستی ره کاشانه ندانیم | |
از نام چه پرسید که بی نام و نشانیم | وز کام چه گوئید که بی کام و زبانیم | |
هر شخص که دانید که اوئیم نه اوئیم | هر چیز که گوئید که آنیم نه آنیم | |
آن مرغ که بر کنگره عرش نشیند | ماییم که طاوس گلستان جنانیم | |
هر چند که تاج سر سلطان سپهریم | خاک کف نعلین گدایان جهانیم | |
داود صفت کوه بصد نغمه بنالد | هر گه که زبور غم سودای تو خوانیم | |
خواجو چو کند شرح غم عشق تو املا | از چشم گهربار قلم خون بچکانیم |