خواجوی کرمانی (غزلیات)/رند و دردی کش و مستم چه توان کرد چو هستم
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (رند و دردی کش و مستم چه توان کرد چو هستم) از خواجوی کرمانی |
' |
رند و دردی کش و مستم چه توان کرد چو هستم | بر من ای اهل نظر عیب مگیرید که مستم | |
هر شبم چشم تو در خواب نمایند که گویند | نیست از باده شکیبم چکنم باده پرستم | |
ترک سر گفتم و از پای تو سر بر نگرفتم | در تو پیوستم و از هر دو جهان مهر گسستم | |
دست شستم ز دل و دیده خونبار ولیکن | نقش رخسار تو از لوح دل و دیده نشستم | |
گفتی از چشم خوش دلکش من نیستی آگه | بدو چشمت که ز خود نیستم آگاه که هستم | |
تا دل اندر گره زلف پریشان تو بستم | دست بنهاده ز غم بر دل و جان بر کف دستم | |
تا قیامت تو مپندار که هشیار توان شد | زین صفت مست می عشق تو کز جام الستم | |
چشم میگون ترا دیدم و سرمست فتادم | گره زلف تو بگشادم و زنار ببستم | |
تو اگر مهرگسستی و شکستی دل خواجو | بدرستی که من آن عهد که بستم نشکستم |