خواجوی کرمانی (غزلیات)/تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران) از خواجوی کرمانی |
' |
تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران | گل را چه محل پیش رخ لاله عذاران | |
هر یار که دور از رخ یاران بدهد جان | از دل نرود تا ابدش حسرت یاران | |
منعم مکن از صحبت احباب که بلبل | تا جان بودش باز نیاید ز بهاران | |
گر صید بتان شد دل من عیب مگیرید | آهو چه کند در نظر شیر شکاران | |
در بحر غم از سیل سرشکم نبود غم | کانرا که بود خرقه چه اندیشه ز باران | |
تا تاج سر از نعل سم رخش تو سازیم | یک راه عنان رنجه کن ای شاه سواران | |
گر نقش نگارین تو بینند ز حیرت | از دست بیفتد قلم نقش نگاران | |
از لعل تو دل بر نکنم زانکه بمستی | جز باده نباشد طلب باده گساران | |
خواجو چکنی ناله که پیش گل صد برگ | باشد بسحر باد هوا بانگ هزاران |