خواجوی کرمانی (غزلیات)/به بوستان جمالت بهار بسیارست
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (به بوستان جمالت بهار بسیارست) از خواجوی کرمانی |
' |
به بوستان جمالت بهار بسیارست | ولیک با گل وصل تو خار بسیارست | |
مدام چشم تو مخمور و ناتوان خفتست | چه حالتست که او را خمار بسیارست | |
میم ز لعل دل افروز ده که جانافزاست | وگرنه جام می خوشگوار بسیارست | |
خط غبار چه حاجت بگرد رخسارت | که از تو بردل ما خود غبار بسیارست | |
مرا بجای توای یار یار دیگر نیست | ولی ترا چو من خسته یار بسیارست | |
بروزگار مگر حال دل کنم تقریر | که بردلم ستم روزگار بسیارست | |
زخون دیدهی فرهاد پارههای عقیق | هنوز بر کمر کوهسار بسیارست | |
صفیر بلبل طبعم شنو وگرنه بباغ | نوای قمری و بانگ هزار بسیارست | |
چه آبروی بود بر در تو خواجو را | که در ره تو چو او خاکسار بسیارست |