خواجوی کرمانی (غزلیات)/ای نفس مشک بیز باد بهاری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خواجوی کرمانی (غزلیات) (ای نفس مشک بیز باد بهاری) از خواجوی کرمانی |
' |
ای نفس مشک بیز باد بهاری | غالیه بوئی مگر نسیم نگاری | |
بر سر زلفش گذشتهئی که بدینسان | نافه گشایی کنی و مشک نثاری | |
جان گرامی فدای خاک رهت باد | کز من مسکین قدم دریغ مداری | |
گر گذری باشدت بمنزل آن ماه | لطف بود گر پیام من بگذاری | |
گو چه شود گر خلاف قول بد اندیش | کام دل ریش این شکسته برآری | |
ای ز سر زلف مشکسای معنبر | بر سر آتش نهاده عود قماری | |
چون بزبان قلم حدیث تو رانم | آیدم از خامه بوی مشک تتاری | |
غاب اذاغبت فی الصبابة صبری | بان اذا بنت فیالعباد قراری | |
من چو برون از تو دستگیر ندارم | چون سر زلفم مگر فرو نگذاری | |
زور و زرم با تو چون ز دست نخیزد | چاره چه باشد برون ز ناله و زاری | |
هر نفس از شاخسار شوق برآید | غلغل خواجو چه جای نغمه ساری |