خاقانی (قطعات)/چشمهی خون ز دلم شیفتهتر کس را نی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | خاقانی (قطعات) (چشمهی خون ز دلم شیفتهتر کس را نی) از خاقانی |
' |
چشمهی خون ز دلم شیفتهتر کس را نی | خون شو ای چشم که این سوز جگر کس را نی | |
تنم از اشک به زر رشتهی خونین ماند | هیچ زر رشته ازین تافتهتر کس را نی | |
هیچ کس عمر گرامی نفروشد به عدم | سر این بیع مرا هست اگر کس را نی | |
درد دل بر که کنم عرضه که درمان دلم | کیمیایی است کز او هیچ اثر کس را نی | |
آن جگر تر کن من کو که ز نادیدن او | خشک آخورتر ازین دیدهی تر کس را نی | |
غم او بر دل من پردهی زنگاری بست | کس چو داند که بر این پرده گذر کس را نی | |
آه و دردا که چراغ من تاریک بمرد | باورم کن که ازین درد بتر کس را نی | |
غلطم من که چراغی همه کس را میرد | لیک خورشید مرا مرد و دگر کس را نی | |
دل خاقانی ازین درد درون پوست بسوخت | وز برون غرقهی خون گشت خبر کس را نی | |
نیست در موکب جهان مردی | نیست بر گلبن فلک وردی | |
پدر مکرمت ز مادر دهر | فرد مانده است، بینوا فردی | |
رصد روز و شب چه میباید | که ندارد ره کرم گردی | |
چیست از سرد و گرم خوان فلک | جز دو نان این سپید و آن زردی | |
درد بخل است جان عالم را | الامان یارب از چنین دردی | |
من که خاقانیم ز خوان فلک | دست شستم که نیست پس خوردی | |
ناجوان مردم ار جهان خواهم | که ندارد جهان جوان مردی | |
همتم رستمی است کز سر دست | دیو آز افکند به ناوردی | |
خواجهای وعدهی نوالم داد | بر زبان عزیزتر مردی | |
گفتم آن مرد را که به دلت | بپذیرم یکی ره آوردی | |
که بسا مخلصا که شربت زهر | نوش کرد از برای همدردی | |
خواجه وعده وفا نکرد و وفا | کی کند هیچ بخل پروردی | |
گرچه او سرد کرد خاطر من | گرم شد هم نگفتنش سردی | |
دل که آزرد اگر بدانستی | کو کسی نیست هم نیازردی | |
دیر دانست دل که او کس نیست | ورنه از نیست یاد چون کردی |