خاقانی (غزلیات)/دل بسته‌ی زلف تو شد از من چه نویسد

'

خاقانی (غزلیات) (دل بسته‌ی زلف تو شد از من چه نویسد) از خاقانی

'

دل بسته‌ی زلف تو شد از من چه نویسد		جان ساکن فردوس شد از من چه نویسد
جانی که تو را یافت به قالب چه نشیند		مرغی که تو را شد ز نشیمن چه نویسد
سرمایه توئی، چون تو شدی، دل که و دین چه		چون روز بشد دیده ز روزن چه نویسد
آن دل که بماند از تو و وصل تو چه باشد		ساغر که شکست از می روشن چه نویسد
پیمود نیارم به نفس خرمن اندوه		با داغ تو پیمانه ز خرمن چه نویسد
گفتم که کشم پای به دامن در هیهات		پایی که به دام است ز دامن چه نویسد
من مست تو آنگه خرد این خود چه حدیث است		یا من ز خرد یا خرد از من چه نویسد
ای تر سخن چرب زبان ز آتش عشقت		من آب شدم آب ز روغن چه نویسد
نامه ننویسد به تو خاقانی و عذر است		کز تو به تو نتوان گله کردن، چه نویسد