حافظ (غزلیات)/منم که گوشه میخانه خانقاه من است
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
' | حافظ (غزلیات) (منم که گوشه میخانه خانقاه من است) از حافظ |
' |
منم که گوشهٔ میخانه خانقاه من است | دعایِ پیر مُغان، وِرد صبحگاه من است | |
گَرَم ترانهٔ چنگ، صبوح نیست چه باک؟ | نوای من به سحر، آه عَُذرخواه من است | |
ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله | گدایِ خاکِ درِ دوست، پادشاه من است | |
غرض ز مسجد و میخانهام وصال شماست | جز این خیال ندارم؛ خدا گواه من است | |
مگر به تیغ اَجَل خیمه برکَنم ور نی | رَمیدن از در دولت نه رسم و راه من است | |
از آن زمان که بر این آستان نهادم روی | فرازِ مسندِ خورشید تکیهگاه من است | |
گناه اگر چه نبود اختیار ما حافظ | تو در طریق ادب باش و گو: «گناه من است» |